Składniki: - 2 litry wody - duża marchew - korzeń pietruszki - 1/2 selera - średnia cebula - skrzydełka, lub ćwiartka z kurczaka ( u mnie 1 spora ćwiartka) - natka pietruszki wg uznania - sól, pieprz, ziele angielskie, liść laurowy Kurczaka dokładnie myję, osuszam, wkładam do garnka i zalewam zimną wodą. Ja dodaję trochę soli już, a trochę na koniec (lepiej od razu nie przesadzić, ponieważ rosół podczas gotowania znacznie się zredukuje i może być za słony). Za wyjątkiem selera, który daję w dużym kawałku i wyjmuję po ugotowaniu, lub spoczywa sobie w garnku nieruszony, aż pokaże się dno. Wtedy dodaję ziele angielskie, liść laurowy, marchew i pietruszkę pokrojone w słupki oraz selera w całości. Zdaję sobie sprawę(acz nie rozumiem), że są i tacy, którzy żadnych pływających warzyw nie tolerują, a zatem warzywa wtedy sio z zupy. Na sam koniec dodaję posiekaną natkę pietruszki, pieprz, w razie potrzeby dosalam. Niektórzy solą rosół już w tym momencie, inny czekają na sam koniec gotowania. Gdy na wierzchu zacznie zbierać się szum, zbieram go dokładnie łyżką do momentu aż całkowicie przestanie się tworzyć. Nie, nie, nie- to nie za sprawą kostki rosołowej! Rosół gotowany powoli, z odpowiednią ilością warzyw, na dobrym kurczaczku sam nabierze takiej barwy. Na suchej patelni mocno palę pokrojoną w kostkę cebulę i dodaję do garnka.
