Jasne, przy tym wszystkim przyświecał mi cel dzielenia się tym z innymi i tworzenia coraz to lepszych i ciekawszych treści, ale nie myślałem, że stanie się to na tyle istotną częścią mojego życia, że częściowo nim zawładnie. Przez ten cały okres, w którym zajmuję się blogowaniem, stopniowo odkrywałem, że lubię to, co robię i chcę się tym zajmować na coraz szerszą skalę. Uwielbiam Was za tą całą energię, którą codziennie mnie zarażacie i za to, że razem tworzymy rzeczy naprawdę wielkie, a wiem, że to dopiero początek i z wypiekami na twarzy czekam, co jeszcze razem zgotujemy!) Te pół miliona wyświetleń, które stuknęło parę tygodni temu i pnące się w górę statystyki, pokazują mi, że bloguję nie tylko dla siebie ale przede wszystkim dla Was. Szczególnie dla kogoś, kto nigdy nie jest do końca zadowolony z siebie, ale dzięki temu, że założyłem tego bloga, moje życiowe cele się w końcu ustabilizowały. Na koniec (żeby już Was nie zanudzać wywodami, bo ja tak mogę pisać bez końca…) chcę tylko powiedzieć, że dziękuję za to, że jesteście ze mną. (Tutaj oczywiście należą się podziękowania dla Joasi, która mnie odnalazła w tej całej kulinarnej blogosferze i stwierdziła, że ten chłopak na pewno potrafi gotować). Później przyszedł czas na pierwszą poważną współpracę, która pozwoliła mi uwierzyć, że to, co robię ma sens i może być sposobem na życie. Początek pięknej przygody, w której blog jest nie tylko przyjemnym sposobem na realizację swojego hobby, ale sposobem na życie. Później przyszedł czas na asymilację z innymi blogerami na jednym z najfajniejszych eventów, w jakich było mi dane uczestniczyć. I mimo że już całkiem wiele się wydarzyło, to wiem, że to dopiero początek. Zaczęło się od współpracy przy nowym portalu – Codzisw.menu, dzięki któremu mam niesamowitą możliwość robić coś naprawdę wspaniałego w grupie pozytywnie zakręconych na punkcie gotowania osób. I właściwie to nie wiem, jak to się dzieje, ale stopniowo mi się to udaje.
