Szacunek dla rodzica to niezbędna część wychowania dziecka. Należy go jednak wyrobić w inny sposób niż strachem.
Strach to nie rozwiązanie
Dziecko nie powinno się bać rodzica. Co prawda bodziec ten sprawia, że dziecko jest posłuszne, jednak z drugiej strony uczy się jak zadowolić rodzica, niekoniecznie będąc przy tym grzecznym. Zamiast uczyć się rozdzielania dobra od zła, uczy się jak nie dać się przyłapać na złym zachowaniu. Szacunek oparty strachu nie spowoduje, że dziecko w razie problemu zwróci się do rodzica o poradę czy pomoc, ponieważ będzie się bało jego reakcji na swój błąd.
Szacunek dla rodzica
Wielu rodziców uważa, że strach przed jednym z rodziców powoduje, że dziecko jest wtedy posłuszne i nie buntuje się również jako nastolatek. Dziecko jednak, zamiast bać się rodziców, powinno ich szanować. Jak wyrobić sobie u dziecka szacunek, ale nie poprzez strach? Na pewno nie rób rzeczy z poniższej listy.
Nie bij!
Przemoc nie jest rozwiązaniem na problemy ani nie sprawi, że dziecko będzie cię bardziej szanować. Bicie dziecka wzbudzi w nim strach oraz niezrozumienie, a nie szacunek. Pomimo że czasem uważasz klaps za dobre rozwiązanie, to tego nie rób. Osoby, które ponoszą rękę na swoje dziecko, nie potrafią później wyznaczyć granicy tego zachowania.
Nie strasz!
Dziecko nie będziecie cię szanować, jeśli będziesz je straszyć i to jeszcze w dodatku groźbami bez pokrycia jak np. „Jak będziesz niegrzeczny, to cię obca pani zabierze”. Rzucanie takich pogróżek bez pokrycia tylko osłabi twój autorytet w oczach dziecka. Kłamstwami również daleko nie zajdziesz, a dziecko prędzej czy później się na nich pozna. Ciągłe straszenie dziecka sprawi tylko, że będzie się ono nieustannie bało.
Nie używaj argumentu "bo tak"!
Dziecku wiele spraw trzeba tłumaczyć. Należy mu wyjaśniać, jak może się zachowywać, a jak nie. Mówienie mu, że nie może czegoś zrobić „bo tak” lub „bo ty tak mówisz”, wcale mu nie tłumaczy, w czym jego zachowanie było nieodpowiednie. Rozmawiaj więc z dzieckiem i tłumacz mu, dlaczego jego zachowanie było niebezpieczne. Zachęcaj go do rozmów i pytań oraz wyrażania swojej opinii na dany temat.
Nie wybuchaj!
Krzykiem również nie zbudujesz szacunku w oczach dziecka. Pomimo że czasami podniesienie głosu poskutkuje i dziecko się uspokoi, to na dłuższą metę nie jest to dobre rozwiązanie. Krzycząc na dziecko, pokazujesz, że nie radzisz sobie z emocjami i dodatkowo sprawiasz, że dziecko zaczyna się ciebie bać. Gdy czujesz, że zaraz krzykniesz na dziecko, lepiej ochłoń, a dopiero potem wyjaśnij dziecku, że nie zachowało się właściwie.
Nie zmieniaj zdania!
Dziecku czasami trzeba niektórych rzeczy zabronić, jednak zawsze wytłumacz mu, dlaczego tak jest. Swoją decyzję wygłaszaj pewnie i zdecydowanie, ponieważ dziecko wyłapie każde zachowanie, które później przeciwko tobie wykorzysta. Wraz z partnerem musicie stać też na jednym stanowisku, ponieważ nie może być tak, że jeden rodzic czegoś zarabia, a drugi na to pozwala. Bądź konsekwentna w realizowaniu kar, aby dziecko wiedziało, że jeśli kolejny raz zachowa się w dany sposób, będzie czekała na niego kara.
