Ze słoniny i boczku wykrawamy skórę (nie będzie nam potrzebna), następnie kroimy je w bardzo małą kostkę, wrzucamy na patelnię i smażymy na wolnym ogniu, aż wszystko się lekko zarumieni (u mnie trwało to około 10-15 minut). Jak już się skuszę, to lubię gdy smarowidło jest zrobione tak jak trzeba i nie pływa w większości w smalcu. W ogóle ten sposób robienia smalcu podpatrzyłam u mojego taty, nie pamiętam tylko czy dodawał jabłko czy nie. Składniki: 500 g słoniny (ja użyłam wędzonej) 150 g wędzonego boczku 1 cebula 2 ząbki czosnku 1 jabłko 1 łyżka suszonego majeranku sól (opcjonalnie) pieprz (opcjonalnie) Umyte jabłko obieramy i ścieramy na tarce na średnich oczkach, cebulę kroimy w drobną kostkę. Chociaż po drodze szykuje się parę mniejszych i większych imprez, myślę, że znajdą się jakieś dobre dusze, które wyzerują mi ten słoik. Sprzedał mi kiedyś nawet patent na spowodowanie, żeby smalec wyszedł bardzo biały – dodaje się do niego mleka. Z ilością soli trzeba uważać, mamy w nim w końcu słoninę i boczek. Postanowiłam więc zaopatrzyć się w wędzoną słoninę i zrobić to tak jak lubię. Pieprzu również nie dodałam, lubię świeżo zmielony na kanapce. To połączenie jest tak naturalne, że nie trzeba o nim wspominać. Z podanych poniżej ilości składników, wyszedł mi średniej wielkości słoik (po zrobieniu zdjęć, przełożyłam smalec z misek do słoika). Ja tego nie robiłam, nie miałam potrzeby. Jeżeli chodzi o proporcje, nie musicie się ich sztywno trzymać.
