Składniki: 1,2 l bulionu (ja użyłam drobiowego) 350 g szczawiu konserwowego 1 cebula 2 ząbki czosnku 4 ziemniaki 5 jajek ugotowanych na twardo 3 łyżki śmietany (ja użyłam 30%) sól pieprz olej rzepakowy (przepis na 4 porcje) Cebulę kroimy w kostkę, smażymy w garnku do zeszklenia, dodajemy do niej rozdrobniony czosnek, chwilę razem smażymy. Po pierwsze: miło mnie zaskoczył skład, każdy słoik zawierał szczaw i sól, po drugie: udało mi się znaleźć szczaw krojony, nie zmasakrowany na miazgę. Nie byłam do tego jakoś przekonana, bo nigdzie w sklepach nie znalazłam świeżego szczawiu. Do garnka z cebulą wlewamy bulion, podgrzewamy go i wrzucamy obrane i pokrojone w kostkę ziemniaki, gotujemy pod przykryciem do miękkości ziemniaków. Samo gotowanie zupy jakoś szczególnie mnie nie rajcowało, bo do końca byłam przekonana, że wyjdzie niesmaczna. Tego typu posiłki wchodzą mi dobrze jedynie w formie chłodników i właśnie tytułowej zupy. No dobra, niech będzie ten ze słoika, najwyżej się okaże, że to badziew i więcej go nie kupię.
