Od jakiegoś czasu obserwuję “modę na domowe pieczywo – czy to chleb z wielorakimi dodatkami lub bez, czy to bułeczki kajzerkowe, z ziarnami, słodkie lub z nadzieniem, czy to rogaliki maślane, czekoladowe, itp. Postanowiłam – będę częściej piec domowe, bo najlepsze! 🙂 częściej – nie znaczy wyłącznie, bo są przepisy o szybszym lub dłuższym wykonaniu, a ja przy małym Dziecku, które potrzebuje coraz więcej uwagi nie zawsze mogę sobie na to pozwolić. I tak jak modne stało się pieczenie samodzielne, tak na rynku wzrosła liczba wypiekaczy do chleba i oczywiście ich sprzedaż. Pomyślałam – nie mam wypiekacza, ale czemu bym miała nie spróbować upiec zdrowego pieczywa? Gotowe bułeczki przykryj czystą ściereczką i pozostaw do wyrośnięcia na min. pół godziny (można dłużej, ja zostawiam zazwyczaj na 40-45 minut, czasem nawet na godzinę). Taki sposób składania sprawia, że zawarty w mące gluten bardziej pracuje i bułeczki pięknie wyrosną w górę (nie rozleją się na blasze). I przyznam szczerze – tak dobrego pieczywa nie jadłam od dzieciństwa, kiedy to jeszcze nie było takich dodatków jak są teraz w kupnych bułkach. Przepis miałam od dawna w swoim roboczym przepiśniku (od koleżanki z pracy) i właśnie przyszedł na niego czas. Początkowo ciasto wydaje się za luźne, ale z czasem wchłania cały tłuszcz i powstaje piękne, gładkie i elastyczne ciasto, które nie klei się do rąk. Z przepisu korzystam co jakiś czas, od wprowadzenia niedziel niehandlowych zdecydowanie częściej, żeby dzieciaki miały świeże bułki na kanapki do przedszkola. Pieczenie na parze sprawia, że pieczywo jest bardziej chrupiące z zewnątrz, a mięciutkie w środku. A czasem to po prostu mi się nie chce 🙂 i tak od upieczenia moich pierwszych bułeczek minęło już 1,5 miesiąca… Bułeczki są doskonałe z masłem, dżemem lub nawet na sucho 🙂 Na początek przygodę z pieczywem zaczęłam od bułeczek typu kajzerki. 🙂 przecież kiedyś nasze Mamy, Babcie i Prababcie nie miały takich nowoczesnych urządzeń, tylko z reguły piec kaflowy i piekły przepyszne chleby!
