Jeśli używamy bezików jako dekoracji deserów dodajemy je na sam koniec, tuż przed podaniem i pod żadnym pozorem nie przechowujemy w lodówce – macie jak w banku, że w lodówce od razu zrobią się wilgotne i popłyną! Ja sama najczęściej tak właśnie je suszę. ● Bezy robimy z cukrem – zwykłym, drobnym białym cukrem, nie z cukrem pudrem ani nie z cukrem kryształem. Nie warto, chyba że szykujecie hummus dla 20 osób 😉 ● Podczas pieczenia/suszenia można bez problemu otwierać piekarnik i sprawdzać jak suche są beziki i czy nie zmieniają koloru – nie opadną. Przechowujemy beziki w suchym miejscu, w najbardziej szczelnym pojemniku jaki tylko uda nam się znaleźć – przy minimalnym nawet dostępie wilgoci zaczną się rozpuszczać i zmiękną. Nie jest to trudne – potrzebna jest łyżeczka syropu z agawy albo syropu glukozowego, wybrany barwnik w proszku i kropla spirytusu lub wódki. Do żadnych bez, czy tych z jajek, czy tych z aquafaby, NIE UŻYWAMY BARWNIKÓW których skład oparty jest NA OLEJU! Ciecierzyca z puszki Bonduelle się nie nadaje – ma w sobie za mało wody. Jeśli macie do wykorzystania tylko 100 czy 120ml wody z ciecierzycy nie musicie otwierać i odcedzać kolejnej puszki: użyjcie odpowiednio 100 lub 120 gramów cukru. ● Zawsze lepiej jest suszyć bezy w niższej temperaturze dłużej niż w wysokiej, a krócej. Barwnik w żelu kupicie w okresie świątecznym w większych markerach. Używam najczęściej ciecierzycy włoskiej Helicom (beziki wychodzą słodsze i delikatne) albo ciecierzycy Rolnik (przy niej czuję odrobinę ciecierzycowego aromatu w bezikach).
