Dziś np. zjadła na obiad ryż z jagodami i jogurtem, który tak bardzo kojarzy mi się z dzieciństwem, a którego nie mam na blogu. Z czekoladowym też by był ok. Mam nawet na blogu przepis na domowy budyń z czekoladą, więc nawet lepiej. Przed podaniem wykładamy z miski na talerz, chociaż jak macie ochotę, jedzcie go bezpośrednio z miski. Po zagotowaniu mleka, wlewamy do niego mleko z kubka, cały czas mieszamy, zagotowujemy, ściągamy z gazu. Był dla mnie trochę dziwaczny, lubiłam (i lubię) jednak budyń tak bardzo, że żadne herbatniki mi tego nie zepsują. Zjedliśmy go z My na spółkę (który deserowy jakoś bardzo nie jest). Do miski wlewamy 2-3 łyżki budyniu, układamy na niego warstwę herbatników, następnie nakładamy budyń i znowu herbatniki. Odkąd na świecie pojawiła się Tola, na blogu czasami pojawiają się różne dziwactwa. Wracając jeszcze na chwilę do Toli, budyń zrobiłam z myślą o niej. Boże, coś Polskę… Żeby nie było, dziecko nie będzie mi mówić jak mam żyć i co gotować (no dobra, trochę może). Ten na ciepło też jest spoko, bo herbatniki są jeszcze trochę chrupiące i to nadaje mu fajną strukturę. Składniki: 1 opakowanie budyniu (ja użyłam śmietankowego) 400 ml mleka 1 łyżka cukru 8-10 herbatników (przepis na 2 porcje) W międzyczasie drugą połowę mleka łączymy w kubku razem z budyniem. Nie wiem co mi strzeliło do łba, żeby go odstawić i schłodzić w lodówce, ale ta forma mi chyba bardziej odpowiada. Budyń z herbatnikami pierwszy raz jadłam w domu rodzinnym mojego męża.
