Składniki: 1 główka czerwonej kapusty (moja ważyła 1,5 kg) 1 porządna łyżka soli (około 20 g) kamiennej, niejodowanej na każdy kg kapusty Kapustę obieramy z brzydkich zewnętrznych liści, myjemy i drobno szatkujemy. Ja obciążam ją wyparzonym z zewnątrz małym słoikiem (który bez problemu wchodzi w otwór słoja z kiszonką), który wypełniam wodą i zamykam. Zjedliśmy ją częściowo w postaci surówki, z duuuużą ilością marchewki, a częściowo w barszczu. Wracając jednak to tytułowej kapusty, jak wiadomo jest to olbrzymia dawka witamin (kiszonki są bogate w witaminy A, B, C, E i K), wpływają świetnie na nasz układ trawienny, zwalczają pasożyty, bakterie i grzyby. Ja po 10 dniach kiszenia przełożyłam ją do litrowych słoików, lekko je zakręciłam i włożyłam ją do lodówki. Może to kwestia szczęścia, może pochodzenie kapusty (którą przywieźliśmy z Podlasia), a może tak po prostu powinno być. Polecam używać do tego np. pałeczek do chińszczyzny, które po prostu parokrotnie wkładamy w różne miejsca do kapusty. Na pewno nie dodam kminku, u mnie w domu to nie przejdzie. Dziś jest parę dni po tym terminie, a kapusta w słoiku radzi sobie całkiem dobrze. Po 3 dniach kiszenia kapustę można odgazować (podczas kiszenia wydziela się dwutlenek węgla). Po tym czasie układamy ją warstwami w słoiku. Kapustę mieszamy z solą, ugniatamy chwilę dłońmi (polecam ubrać lateksowe rękawiczki) i odstawiamy na jakieś 15 minut. Pierwszy raz dodałam do tego typu zupy kiszonej kapusty i to był strzał w 10. Nastawiłam ją 4 dni temu i wszystko idzie w dobrym kierunku. Jak ukiszę najnowszą partię kapusty, na pewno znowu ją ugotuję. Jak tak sobie pomyślę, to nie znam chyba nikogo kto by ich nie lubił. Jeżeli chcecie, aby kapusta była naprawdę kwaśna, trzeba ją kisić minimum 10 dni. Kapustę odstawiamy na blacie w kuchni.
