Człowiek stał w kolejce jak to ciele i gapił się na rozsuwane drzwi, z nadzieją że za moment się otworzą i będzie można zaznać odrobiny światowości Może nie od razu, ale po kilku wizytach już wiesz, gdzie są dobre jaja, gdzie świeże zioła, że po mięso to do tego sklepiku, a po kiełbasę z galaretką to gdzie indziej trzeba uderzać. Składniki: 1 garść suszonych grzybów 1/4 główki kapusty włoskiej 2 ziemniaki 1 duża cebula 3 łyżki oleju 3 łyżki mąki pszennej szczypta mielonego kminku 1 l bulionu warzywnego sól do smaku 2 ząbki czosnku szczypta suszonego majeranku koperek Przygotowanie: I wtedy nie przeszkadza, że trzeba zasuwać 1,5 kilometra w jedną stronę, wszak ruch to zdrowie, a zamiast hantli, to mogę podźwigać pełne siaty do domu 😉 Może dlatego, że oprócz domu rodzinnego, nigdzie indziej nie zagrzaliśmy dość długo miejsca, żeby poznać dokładnie okolicę i perełki w niej skrywane. Ale żeby nie być gołosłowną, to dzisiaj przydźwigałam z targu wielką kapustę włoską, co by ugotować z niej zupę. A zwieńczeniem tego wszystkiego jest malutki stoliczek przykryty ceratą, na której leżą świeżuteńkie twarogi, a pod nim skrywa się mleko prosto od krowy 🙂 I nie będzie to kapuśniak, nie nie. Z kapusty pozbywamy się głąba, a liście szatkujemy w cienkie paski. Chciało się kupić krem do opalania, a przy okazji można było ogarnąć warzywa i mięso na zupę. Następnie wlewamy zimny bulion, szybko mieszamy z zasmażką i czekamy, aż bulion się zagotuje. Tylko nie zrozumcie mnie źle, ja nic do marketów nie mam, ale zdecydowanie wolę… Wtedy wrzucamy ziemniaki i namoczone grzyby oraz dolewamy wodę, w której się moczyły. Po ok. 15 minutach, gdy kapusta będzie miękka, dodajemy posiekany drobno czosnek i doprawiamy zupę roztartym w dłoniach majerankiem. Ten niespieszny klimat, kiedy można sobie obserwować rozkładające się stoiska z rana.
