Włoski placek z dyni - „Schiacciata di zucca”

Czy jest coś bardziej kojącego niż zapach piekącej się dyni i rozmarynu, który wypełnia całą kuchnię w chłodny, jesienny wieczór? „Schiacciata di zucca” przeniesie Cię prosto na wąskie uliczki Toskanii, gdzie w lokalnych piekarniach za szybą kuszą wielkie blachy pachnących, złocistych placków. Włoskie słowo „schiacciata” oznacza dosłownie „przygnieciona” i nawiązuje do sposobu formowania ciasta dłońmi – im więcej w nim nieregularnych wgłębień, tym więcej oliwy i aromatów może się w nich zatrzymać. Dodatek dyni nie tylko barwi ciasto na słoneczny odcień pomarańczy, ale też nadaje mu niezwykłą wilgotność i delikatną słodycz, która fantastycznie kontrastuje z pikantnymi płatkami chili oraz zielonym, żywicznym rozmarynem. Dzięki temu placek jest chrupiący z wierzchu, a jednocześnie miękki i puszysty w środku, co sprawia, że każdy kęs to harmonijne połączenie tekstur. Przygotowanie receptury jest zaskakująco proste i nie wymaga specjalnego sprzętu – wystarczy zwykła miska i blacha z piekarnika. To idealny pomysł na szybką kolację z przyjaciółmi, dodatek do kremowej zupy lub oryginalną przekąskę na imprezę. Schiacciata smakuje świetnie na ciepło, kiedy oliwa jeszcze delikatnie sączy się z porów ciasta, ale równie dobrze nabiera charakteru następnego dnia, lekko podgrzana na suchej patelni. Może też zastąpić tradycyjną focaccię w kanapkach: przełóż ją wędzonym serem scamorza, grillowaną cukinią czy szynką parmeńską – a Twoje lunch-boxy staną się obiektem zazdrości w pracy. Nie czekaj, rozgrzej piekarnik, sięgnij po dynię i pozwól, by ta włoska klasyka z nutą jesiennej magii podbiła Twoje podniebienie – gwarantuję, że na jednym kawałku się nie skończy!

• Dynię pokrój w kostkę, rozłóż na blasze, skrop 1 łyżką oliwy i piecz 20 minut w 190 °C, aż zmięknie i lekko się zrumieni. Następnie dokładnie rozgnieć ją widelcem lub zblenduj na gładkie purée i odstaw do przestygnięcia.
• W dużej misce wymieszaj mąkę z solą, cukrem i drożdżami. Dodaj letnią wodę, 50 ml oliwy oraz wystudzone purée dyni; całość wyrabiaj 10 minut, aż ciasto stanie się elastyczne i tylko lekko klejące. Jeżeli potrzeba, podsypuj minimalnie mąką, ale nie przesadzaj – wilgoć zapewni późniejszą puszystość.
• Uformuj kulę, lekko natłuść jej powierzchnię oliwą i umieść z powrotem w misce. Przykryj ściereczką i odstaw w ciepłe miejsce na około 1 godzinę, aż objętość podwoi się, a na powierzchni pojawią się delikatne pęcherzyki powietrza.
• Wyrośnięte ciasto przełóż na blaszkę wysmarowaną oliwą (ok. 30×40 cm). Palcami rozciągnij je, tworząc nieregularne wgłębienia charakterystyczne dla włoskich focacci. Posmaruj wierzch pozostałą oliwą, wciskając w ciasto igiełki rozmarynu i oprószając płatkami chili oraz świeżo mielonym pieprzem.
• Przykryj placek folią spożywczą i pozostaw na kolejne 20 minut do ponownego napuszenia. W tym czasie rozgrzej piekarnik do 220 °C z funkcją góra-dół; na dno wstaw małe naczynie z gorącą wodą, by wytworzyć parę i uzyskać bardziej chrupiącą skórkę.
• Przed wstawieniem do pieca posyp wierzch szczyptą gruboziarnistej soli morskiej. Piecz 20–25 minut, aż brzegi placka staną się bursztynowe, a środek sprężysty przy delikatnym naciśnięciu. Jeśli lubisz intensywniejszą karmelizację, ostatnie 2 minuty przełącz piekarnik na termoobieg.
• Wyjmij „Schiacciatę” z piekarnika, odczekaj 5 minut, aby smaki się ustabilizowały, a następnie pokrój na rustykalne kawałki. Serwuj na ciepło z kieliszkiem toskańskiego wina lub na zimno jako przekąskę w stylu street-food. Placek świetnie komponuje się też z kozim serem i konfiturą z czerwonej cebuli.