) Biga czyli zaczyn drożdżowy 45 g mąki typu manitoba (lub mąka W>350) 30 g letniej wody 5 g świeżych drożdży Dodatki aromatyczne laska wanilii cytryna pomarańcza 1 łyżka rumu 2 łyżki miodu Etap 1 biga 1 jajko 7 g świeżych drożdży 20 g cukru 90 g mąki typu manitoba (lub mąka W>350) Etap 2 1 żółtko 2 jajka 100 g cukru 125 g miękkiego masła 210 g mąki typu manitoba (lub mąka W>350) dodatki aromatyczne przygotowane kilka godzin wcześniej Za symboliczną datę narodzin pandoro uważa się 14 października 1894 roku, dzień, w którym cukiernik z Werony, Domenico Melegatti, uzyskał patent na produkcję pandoro z rąk włoskiego Ministra Rolnictwa, Przemysłu i Handlu. Pierwsze wzmianki na temat pandoro datuje się na XVI wiek, okres Republiki Weneckiej, kiedy to na bogatych stołach szlachty podawano cukierki w kształcie stożka pokryte złotymi liśćmi Do upieczenia pandoro wykorzystałam formę o wymiarach: wysokość – 17 cm, szerokość – 23 cm (na górze), szerokość – 12 cm (na dole). Ciasto przekładamy do dużej miski, następnie przykrywamy folią spożywczą i odstawiamy do wyrośnięcia do wyłączonego piekarnika z włączonym światełkiem na ok. 2 godziny; powinno podwójnie zwiększyć swoją objętość. W przypadku pytań dot. przepisu możecie skontaktować się ze mną na FB lub na IG, lub zostawić je w komentarzu. Na dole formy powinna być ładniejsza część ciasta, na górze ta brzydsza z zamknięciem. Ciasto przykrywamy folią spożywczą i odstawiamy do wyrośnięcia do wyłączonego piekarnika z włączonym światełkiem na ok. 8-10 godzin. Naczynie z ciastem przykrywamy folią spożywczą i odstawiamy w ciepłe miejsce na ok. 10-12 godzin. Na koniec polecam Wam również przepis na tradycyjne włoskie PANETTONE, kolejny włoski klasyk na święta Bożego Narodzenia. Jak rozpoznać tradycyjne pandoro? KSZTAŁT – pandoro musi być ściętym stożkiem podzielonym na ośmiokątne sekcje gwiazd. W miseczce mieszamy otartą skórkę z cytryny i pomarańczy z miodem, rumem i ziarenkami z laski wanilii. Ciasto przekładamy na stolnicę (możemy podsypać odrobiną mąki) i delikatnie zagarniamy z zewnątrz do środka, formując kulę. Ciasto przekładamy na stolnicę (możemy podsypać odrobiną mąki) i delikatnie zagarniamy z zewnątrz do środka, formując kulę. Pandoro pieczemy w piekarniku rozgrzanym do temperatury 150°C ok. 40-50 minut na dole piekarnika. Upieczone pandoro wyjmujemy z piekarnika, następnie odstawiamy na kratce do wystygnięcia. Całość przykrywamy folią spożywczą i odstawiamy na ok. 6 godzin w miejsce o temperaturze pokojowej. Zapraszam Was na słodki symbol Świąt Bożego Narodzenia, tradycyjne włoskie Pandoro pochodzące z Werony, drożdżową babkę przypominającą zaśnieżone szczyty włoskich Alp. Do ciasta wsypujemy cukier i dodatki aromatyczne (otartą skórkę z cytryny i pomarańczy, miód, rum i ziarenka z laski wanilii). Chciałabym podzielić się z Wami przepisem na domową wersję pandoro. Jednak zdaniem innych uczonych pandoro wywodzi się ze starożytnego deseru w kształcie gwiazdy, który mieszkańcy Werony jedli w święta Bożego Narodzenia, tzw. nadalin. Nazwa pandoro pochodzi od połączenia słów pane – chleb i oro – złoto i wywodzi się od intensywnego złocistożółtego koloru ciasta. Mam nadzieję, że skradnie nie tylko Wasze serca, ale też podniebienia 😉 Wskazówki Wszystkie składniki do przygotowania pandoro powinny być w temperaturze pokojowej. Obok formy można postawić formę z gorącą wodą, dzięki której pandoro będzie miało wspaniałą, pulchną konsystencję. Pierwszy wpis na nowo-starym blogu zasługuje na specjalny przepis!
