Oryginalny przepis na tiramisu składa się tylko z kilku prostych składników: sera mascarpone, jajek, cukru, biszkoptów, kawy, kakao i opcjonalnie wina Marsala, zastępowanego obecnie często likierem, np. Amaretto, z którego dodatkiem nie spotkałem się wprawdzie we Włoszech, ale sam bardzo lubię je dodawać do deseru. Po pierwsze przewiezienie świeżego sera mascarpone z okolic Mediolanu do Wenecji w jego czasach było niemożliwe, a po drugie pierwsze wzmianki na temat tego deseru pochodzą dopiero z przełomu lat 60. i 70. W końcu nie wiem, czy można sobie wyobrazić lepszy sposób na poprawę nastroju niż lekki jak puch krem skrywający delikatne, wprost rozpływające się w ustach biszkopty. Tutaj mam dla Was pro tip: do białek można dodać odrobinę cukru pod koniec miksowania, dzięki czemu będą bardziej stabilne, a krem na pewno nam się nie rozleje, gdy przygotowujemy go w foremce zamiast pucharków. Już samo pochodzenie deseru jest trudne do określenia i do dzisiaj trwa zażarta dyskusja od Lombardii i Wenecji przez Toskanię, aż po Rzym, komu należy się miano twórcy jednego z najpopularniejszych przysmaków na świecie. Jeżeli jednak z jakiegoś powodu chcecie uniknąć surowych jajek, to nie widzę przeszkód, aby skorzystać z takiego zamiennika. Z podanych proporcji można przygotować jednak również 6 pucharków o pojemności 300 ml, układając po 3 biszkopty na spód i środek. Ten włoski deser zdobył na całym świecie już taką popularność, że doczekał się wielu wersji i odmian, które często z oryginalnym przepisem niewiele mają wspólnego. Ja robię to za pomocą miksera na najwolniejszych obrotach, ale ucierając ręcznie, krem będzie gęstszy i istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że się nie uda. Zarówno w pucharkach, jak i w standardowej formie nie dekoruję już tiramisu szprycą, a wierzch smaruję bezpośrednio kremem i posypuję kakao przed podaniem. Przede wszystkim należy dobrze utrzeć żółtka z cukrem, aby ten całkowicie się rozpuścił, a następnie delikatnie połączyć z serem mascarpone. Mascarpone nie lubi zbyt gwałtownych ruchów, więc jeżeli nie macie wprawy, to ucierajcie go bardzo powoli, dodając ser na raty. Jedno jest jednak pewne: tiramisu nie zajadał się Casanova, jak mówią pewne podania. Mnie najbardziej tiramisu smakuje z Amaretto, ale tak, jak wspomniałem wcześniej, możecie wybrać inny likier lub całkowicie pominąć jego dodatek. 😉 Nazwa deseru z języka włoskiego oznacza: pociesz mnie, popraw mi humor (wł. tirami sù) i z pewnością doskonale opisuje ona jego właściwości. Lubię słodycze, ale dla mnie to jednak ulepek i bardzo często narzekałem, będąc we Włoszech, że ich tiramisu jest za słodkie. Z filiżanką świeżo zaparzonej kawy to wprost idealny sposób, aby zacząć dzień lub zrobić sobie chwilę zapomnienia w jego trakcie. Pamiętajmy jednak, że większa ilość żółtek wymaga zwiększenia proporcji cukru: na jedno żółtko powinna przypadać co najmniej łyżka cukru.
