Chaczapuri megruli Składniki: 400 g mąki 15g świeżych drożdży 3 łyżki gęstego jogurtu (najlepiej typu bałkańskiego) około 150 ml ciepłej wody łyżeczka cukru sól 5 łyżek oleju około 500 g bundzu startego na tarce o grubych oczkach 3 łyżki roztopionego masła Drożdże przekładamy do kubeczka i dodajemy do nich łyżeczkę cukru. Każdy z kawałków rozwałkowujemy na okrągły, cienki (ok. 1,5 cm) placek na środku którego umieszczamy garść sera (ilość ser musicie rozplanować sobie sami, tak aby w każdym placku była mniej więcej taka sama ilość). Jeśli jednak nie macie dostępu do żadnego z nich, z powodzeniem możecie je zastąpić wymieszaną w proporcji pół na pół mozarellą z fetą. Do tak przygotowanych drożdży dodajemy około 50 ml ciepłego mleka (mleko nie może być gorące!) i odkładamy w ciepłe miejsce na około 15 minut. Brzegi ciasta dokładnie zlepiamy tworząc coś na kształt sakiewki, którą póżniej spłaszczamy ręką lub rozwałkowujemy na placek o grubości około 2 cm. Przekładamy je do podsypanej mąką miski, przykrywamy ściereczką i odkładamy w ciepłe miejsce na około godzinę. Chaczapuri smażymy każde osobno, na suchej patelce, na średnim ogniu z obu stron do uzyskania chrupiącej skorupki. Generalnie w większości przepisów zalecają albo pieczenie chlebków w piekarniku albo smażenie ich na patelni. W Gruzji tradycyjnie przed włożeniem chaczapuri do pieca podpieka się je na blachach pieców opalanych drzewem. Najbardziej zbliżonym w smaku do gruzińskiego sera na chaczapuri jest polski bundz lub ser koryciński. Dlatego też ja najpierw podpiekam je na patelce, a dopiero później wkładam je do piekarnika. Ilość wody zależy od chłonności mąki, dlatego lepiej jest dodawać ją w czasie zagniatania ciasto po trochu. Chaczapuri adżarskie ma kształt łódeczki, a w środku oprócz sera bardzo często pojawia się również jajko. Doskonale komponuje się także z różnymi dipami i sosami np. z sosem czosnkowym, tzatzikami lub raitą miętową.
