Składa się z ziemniaków gotowanych w łupinach, czy też mundurkach (w gwarze zwanych pyry) oraz gziku, czyli przyprawionego solą i pieprzem twarogowego sera, z dodatkiem kwaśnej śmietany i cebuli. Lubimy też jeść ziemniaki w mundurkach, przekrojone na pół, lekko posolone, z kawałkiem świeżego masła, które spływa z ciepłych ziemniaków, do tego podajemy kefir, kwaśne mleko lub maślanka. Dodatkowo: po 2 duże ziemniaki osobę Ziemniaki szorujemy szczoteczką pod bieżącą wodą, gotujemy bez obierania, czyli w mundurkach w osolonej wodzie. Ale to danie tak wpisało się w kulturę kulinarną Wielkopolski, że jada się je częściej, można je też zamówić w poznańskich restauracjach. Danie powstało zapewne w pierwszej połowie XIX wieku, kiedy to w Wielkopolsce rozpowszechniły się ziemniaki. U nas też jada się pyry z gzikiem w Wielki Piątek przed Wielkanocą. Pyry z gzikiem początkowo jadano głównie w postne piątki.
