Na drugi dzień po 24 godzinach zamieszałam zawartość słoja i grzybki kefirowe wraz z całą zawartością przecedziłam przez wyparzone metalowe sito do plastikowego pojemnika, włożyłam grzybki ponownie do pasteryzowanego mleka 3,2%, przykryłam gazą i znów po 24 godzinach powtórzyłam czynność i tak postępuję każdego dnia. Na pół litra mleka wystarczy 1 duża, czubata łyżka ziaren, która po 24 godzinach wytwarza lekko kwaskowy, ale dosyć gęsty kefir, jeśli chcemy aby kefir miał bardziej kwaśny smak, nie wykorzystujemy go od razu tylko zostawiamy na kolejne 24 godziny po zlaniu. Wkrótce potem Joanna przygotowała na swoim blogu bardzo obszerny, fachowo przygotowany wpis na temat grzybków kefirowych więc ja nie będę rozpisywać się na ten temat, opiszę tylko w jaki sposób ja przygotowuję swój domowy kefir. Przy okazji odwiedzin, a właściwie odbioru truskawek poziomkowych dostałam od niej słoiczek z porcją grzybków zatopionych w mleku i szybką instrukcję co z nimi zrobić aby się rozmnażały i jak z ich udziałem przygotowywać domowy kefir. Z domowego kefiru zdążyłam już przygotować koktajl z truskawkami, koktajl warzywny z rzodkiewką i koperkiem, domowy twaróg naturalny, twaróg z solanki, oraz twaróg ziołowy. Myślę, że po tych dwóch tygodniach odkąd mam grzybki kefirowe mogę je już podzielić i podarować , kolejka chętnych na grzybki robi się długa. Do przygotowania kefiru wykorzystuję: – wyparzone metalowe sito, – wyparzony słoik o pojemności 1 litra, gaza, gumka – silikonowa łopatkę do mieszania, – plastikowy pojemnik, a właściwie litrowa miarka do przechowywania kefiru w lodówce. Poniższy wpis daje odpowiedź na to pytanie 🙂 Gdy Joanna (Margarytka) jakiś czas temu pochwaliła się, że dostała pocztą grzybki kefirowe vel tybetańskie obiecała, że się ze mną nimi podzieli. Po ok. tygodniu grzybki podwoiły swoją objętość i teraz zalewam je litrem mleka, gdyż w miarę przyrostu grzybków należy zwiększać ilość mleka.
