Gdy temperatura wody się ustabilizuje, umieszczamy termometr w mięsie (za pomocą otworu w szynkowarze) i parzymy, aż mięso osiągnie temperaturę ok. 75°C. Przykłady można mnożyć – na sportowe obuwie mówimy adidasy, na samochody terenowe – dżipy, a na przenośne odtwarzacze kaset – walkmany. Nalewamy do garnka gorącej wody i wstawiamy na palnik – poziom wody musi sięgać powyżej poziomu mięsa w szynkowarze! Gdy mięso osiągnie pożądaną temperaturę, zdejmujemy garnek z palnika, wylewamy gorącą wodę i zastępujemy ją zimną – dzięki temu mięso szybciej się schłodzi. Przyda się nam do tego termometr kuchenny – ja utrzymuję temperaturę wody w granicach 85–90°C. Przygotowanie w szynkowarze mięsa w kawałku zawsze wymaga dużo mniej pracy niż w przypadku mielonki. Pół łyżeczki żelatyny spożywczej Przyprawy: 2 łyżeczki soli do peklowania Może być też zwykła, ale wtedy mięso poszarzeje i być może wytrzyma w lodówce trochę krócej. Na drugi dzień nasz własnoręczny wyrób jest gotowy – możemy go wyciągnąć i kroić na kanapki. Dziś zajmiemy się królową wszystkich mięs, która z czasem wyrobiła sobie taki prestiż, że zwykliśmy różnorodne mięsne produkty nazywać szynkami. Przekładamy mięso do szynkowaru, odlewamy nadmiar wody (jeśli po uciśnięciu szynki się wylewa). Naprawdę dobre produkty możemy poznać po tym, że ich nazwy stają się synonimem całej grupy produktów. Schłodzone mięso chowamy razem z szynkowarem do lodówki na noc. Wstawiamy wszystko do lodówki na co najmniej 24 godziny, by zdążyło się przegryźć. A domowa, samodzielnie zrobiona rozchodzi się w trymiga!