Koty towarzyszą człowiekowi od tysięcy lat. Dziś są popularnymi zwierzętami domowymi, a ich obecność ma wiele zalet, w tym terapeutyczne właściwości. Felinoterapia, czyli terapia z udziałem kotów, zyskuje na popularności jako skuteczna metoda wspomagania leczenia różnych schorzeń. Odkryj tajemnicę leczniczej mocy kotów – mruczących terapeutów!
Historia felinoterapii
Felinoterapia swoje początki zawdzięcza brazylijskiej lekarce psychiatrii, Nise da Silveira, która jako pierwsza wprowadziła koty na swój oddział psychiatryczny. Po pozytywnych reakcjach pacjentów, wprowadziła na oddział więcej kotów, co zainspirowało dalsze badania nad terapeutycznymi właściwościami tych zwierząt. W Polsce prekursorem felinoterapii jest Mirosław T. Wende, który w 2005 roku rozpoczął pracę z kotem Guciem w Toruniu.
Korzyści zdrowotne
Koty mają zdolność budowania specyficznej więzi z człowiekiem, co wpływa na jego stan emocjonalny i fizyczny. Obecność kota zmusza osobę do uspokojenia się i opanowania gwałtownych ruchów, aby zyskać zaufanie zwierzęcia. Towarzystwo kota poprawia nastrój, odciąga myśli od bólu i osamotnienia, a także angażuje pacjenta do wspólnej aktywności, wywołując uśmiech i radość.
Badania wykazały, że koty mogą obniżać ciśnienie krwi, przyspieszać gojenie ran oraz łagodzić bóle reumatyczne dzięki swojej wyższej temperaturze ciała i wibracjom wywołanym mruczeniem. Koty często układają się w miejscach, gdzie człowiek odczuwa ból, a ich ujemnie naładowana sierść może znosić dodatni ładunek gromadzący się w bolącym miejscu.
Felinoterapia w praktyce
Felinoterapia może odbywać się w różnych miejscach: od domów prywatnych, przez placówki opiekuńcze, aż po szpitale i szkoły. Kluczowe jest zapewnienie odpowiednich warunków dla kota i pacjenta, aby terapia przebiegała efektywnie i bezstresowo dla obu stron.
Zastosowanie felinoterapii
Felinoterapia jest polecana dla różnych grup pacjentów. Koty pomagają osobom starszym cierpiącym na chorobę Alzheimera, Parkinsona, stwardnienie rozsiane czy depresję. Opieka nad kotem, jego czesanie, głaskanie i karmienie angażują pacjenta do aktywności fizycznej i ćwiczenia zdolności manualnych.
Terapia z kotami jest skuteczna również u dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera, ADHD oraz dziecięcym porażeniem mózgowym. Kontakt z kotem uspokaja dzieci, pomaga im się odprężyć, otworzyć na środowisko zewnętrzne oraz inicjować zabawę.
Predysponowane rasy kotów
Nie każdy kot nadaje się na terapeutę. Do felinoterapii wybiera się koty łagodne, stabilne emocjonalnie i lubiące towarzystwo człowieka. Najbardziej predysponowane rasy to:
- Ragdoll: Spokojne, uwielbiające dzieci, potrzebujące uwagi i miłości.
- Maine Coon: Towarzyskie, przywiązujące się do opiekuna, wspierające podczas trudnych sesji terapeutycznych.
- Kot perski: Mądre, opanowane, łagodne, często wykorzystywane w terapii depresji i nadpobudliwości.
- Kot brytyjski: Spokojne, ciche, lubiące obserwować z dystansu, idealne dla osób starszych zmagających się z samotnością.
