Pochwica to rodzaj dysfunkcji seksualnej niezależnej od kobiety. Przyczyn może być wiele, mogą leżeć po stronie zaburzeń ginekologicznych, ale także problemów psychologicznych. Także objawy mogą być różne, od uczucia dyskomfortu po niemożność odbycia stosunku seksualnego.
Czym jest pochwica?
Pochwica to dysfunkcja seksualna polegająca na kurczeniu się mięśni okalających wejście do pochwy. Zaburzenie to nazywane również zaspołem Mariona-Simsa może sprawić, że stosunek seksualny jest dla kobiety niemożliwy do odbycia. Pochwica powoduje, że podczas próby włożenia penisa do pochwy pojawia się skurcz i ból o różnym stopniu nasilenia. Skurcze są mimowolne i mogą obejmować również mięśnie ud. Do skurczu mięśni może dochodzić na tle nerwowym, mogą być konsekwencją nieleczonych infekcji grzybiczych luburazu. Najczęściej pochwica dotyczy młodych kobiet, a jej leczenie opiera się o pracę zarówno z ginekologiem, jak i psychologiem.
Przyczyny
Na skurcze mięśni otaczających wejście do pochwy wpływają zarówno czynniki psychiczne jak i somatyczne. Zaburzenie może pojawić się na skutek nieleczonej lub niedoleczonej infekcji grzybiczej lub urazu. Może być związane z innymi dolegliwościami takimi jak cukrzyca, otyłość czy depresja. Wpływ na jej rozwinięcie mogą mieć przyjmowane leki przeciwdepresyjne i uspakajające, negatywnie wpływające na jakość życia seksualnego. Bardzo częstą przyczyną pochwicy są złe doświadczenia seksualne, np. nieudane stosunki lub molestowanie seksualne. Może być skutkiem kompleksów, wstydu lub złych skojarzeń z seksem. Nie rzadko jest konsekwencją złej edukacji seksualnej. Podłoże psychologiczne obejmuje także przesadna religijność, obyczajowość, prezentowanie stosunku seksualnego jako czegoś złego, nieniosącego przyjemności i służącego jedynie do prokreacji.
Pozostałe przyczyny pochwicy:
- zmiany ginekologiczne w narządach płciowych, które wzmocnione przez inne problemy powodują skurcze mięśni sromu i uniemożliwiają penetrację,
- zaburzenia ukrwienia i unerwienia łechtaczki, suchość pochwy - spowodowana blokadą psychiczną, która prowadzi do zaburzeń wydzielania śluzu,
- ciągotka nerwicowa prowadząca do bólu łechtaczki w trakcie podniecenia seksualnego, co ma przyczyny psychosomatyczne - np. świąd oraz brak zaspokojenia seksualnego.
- zaburzenia funkcjonowania narządów płciowych wskutek działania czynników psychicznych,
- niechęć do współżycia oraz zaburzenia nerwicowe ogólne o charakterze histeryczno-neurastenicznym,
- złe relacje z partnerem seksualnym,
- problemy z miesiączkowaniem (bolesne, obfite, skąpe, nieregularne),
- strach przed nakryciem przez osoby trzecie,
- zboczenia płciowe,
- strach przed ciążą,
- obrzydzenie do nasienia mężczyzny,
- strach przed utratą dziewictwa,
- zmuszenie do seksu.
Rodzaje pochwicy
Pochwica pierwotna
Pochwica pierwotna występuje od początku, czyli od pierwszego stosunku seksualnego. Dotyczy ona najczęściej młodych kobiet żyjących w stresie, mających negatywne doświadczenia seksualne (molestowanie) lub tych, które zostały wychowane w przeświadczeniu, że stosunek seksualny to coś złego. Dolegliwość diagnozuje się również u pacjentek ciepiących na grzybicze infekcje intymne.
Pochwica wtórna
Pochwica wtórna diagnozowana jest u kobiet, które do tej pory nie maiły problemu ze współżyciem, a pojawił się on z czasem. Jej przyczyny to najczęściej infekcje grzybicze, urazy lub problemy na tle psychicznym.
Objawy
Objawem pochwicy jest skurcz mięśni okalających wejście do pochwy. Skurcz jest automatyczny, niezależny od kobiety, czasami na tyle silny, że całkowicie zamyka wejście do pochwy przy próbie penetracji, a nawet podczas próby zaaplikowania tamponu. Objawem pochwicy, który może być zdiagnozowany jedynie przez ginekologa jest nadmierne napięcie oraz nadwrażliwość wędzidełka tylnego pochwy.
Diagnostyka
U pacjentek z podejrzeniem pochwicy bardzo ważny jest wywiad lekarski i badanie ginekologiczne. Ponadto należy wykonać ogólne badania moczu, krwi, badanie mikrobiologiczne i badanie hormonów. Badania są ważne ponieważ pomogą ustalić czy występujące objawy nie świadczą o zakażeniu narządów płciowych, zmianach hormonalnych, anatomicznych wadach pochwy.
Leczenie
Leczenie pochwicy zazwyczaj opiera się w współpracę z lekarzem ginekologiem i psychologiem. Wszystko jest jednak zależne od tego co jest przyczyną zaburzenia. W leczeniu pochwicy pierwotnej zaleca się psychoterapię, sugeruje się masturbację samodzielną lub z pomocą partnera. Lepsze poznanie swojego ciała, swoich potrzeb pozwala na oswojenie się z penetracja i stopniowe eliminowanie mimowolnych skurczów. Nie bez znaczenia jest wsparcie partnera i edukacja seksualna. W niektórych przypadkach do leczenia włącza się środki przeciw lękowe, antydepresanty lub preparaty przeciwbólowe. Środki farmakologiczne nie przyniosą jednak żadnych skutków jeśli relacja miedzy partnerami nie będzie dobra.
Ważne
Zignorowanie bolesnych stosunków lub niemożności ich odbywania jest dużym błędem. Pochwica jest problemem wymagającym czasu i wielu wizyt u specjalistów, jest jednak uleczalna.
