Żurawina krzepi. Lepiej niż cukier!

Do końca życia będę pamiętał wyprawy na bagna. Zawsze rankiem, słońce dopiero pokazywało się na niebie. Opary mgieł je przesłaniały. Rzeźkość była namacalna. Cisza, spokój i... mnóstwo adrenaliny. Bo to przecież bagna, trzęsawiska i uroczyska. Jeden niewłaściwy krok mógł skończyć się mało sympatyczną kąpielą, lub jeszcze czymś gorszym... Tata, w skrytości przed mamą mnie tam zabierał (gdyby mama wiedziała jak to wygląda, to by nas nigdy z domu na taką wyprawę nie puściła). I właśnie dzięki mnie (bo to było kilkanaście lat temu i ważyłem trochę mniej) zbiory były obfitsze. Bo... mogłem często wejść tam, gdzie Tata, z powodu swojej wagi nie mógł... A najpiękniejsze żurawiny zawsze rosły w najtrudniej dostępnych miejscach...