Wdałam się w romans z żonatym mężczyzną. 'Czy jestem złą osobą?' – pyta Aneta. [LIST]

Czy jestem złą osobą, bo świadomie zdecydowałam się na romans z żonatym mężczyzną?

Drogie Redakcjo,

Piszę ten list, bo sama już nie wiem, co mam myśleć o sobie i o tym, w co się wplątałam. Mam na imię Aneta i mam 33 lata. Od pięciu lat pracuję z Piotrem, który zawsze mi się podobał. Znam go dobrze, znam jego rodzinę i wiem, że nie jest szczęśliwy w swoim małżeństwie. Z jego żoną, Martą, także miałam kilka okazji się spotkać – kiedyś nawet byłyśmy na imprezie firmowej razem. To wszystko sprawia, że czuję się jeszcze gorzej, a jednak emocje, które czuję do Piotra, są silniejsze od rozsądku.

Od kilku miesięcy spotykam się z Piotrem regularnie, zazwyczaj dwa razy w miesiącu. Nie szukam związku, ale od dłuższego czasu brakuje mi czułości, bliskości i poczucia, że komuś na mnie zależy. Wiem, że Piotr również nie jest szczęśliwy – od dawna mówi, że jest z Martą tylko z obowiązku, że miłość wygasła, a łączy ich już tylko przyzwyczajenie i wspólne sprawy, które ciężko rozwiązać. Często powtarza, że z Martą nigdy nie było takiej bliskości, jaką odczuwa ze mną.

Nie chcę rozwalać jego rodziny ani burzyć ich stabilizacji. Wiem, że nie jestem dla niego rozwiązaniem, nie oczekuję, że zostawi żonę dla mnie. Zresztą sama też nie szukam stałego związku – wiem, czego chcę, ale jeszcze lepiej zdaję sobie sprawę, czego nie chcę. Jednak za każdym razem, gdy spotykam się z Piotrem, mam potworne wyrzuty sumienia. Czuję, że to, co robię, jest złe, ale jednocześnie emocje, jakie towarzyszą nam, są zbyt silne, bym mogła je zignorować.

Często zastanawiam się, czy jestem po prostu złą osobą. Czy to ja jestem odpowiedzialna za niszczenie czegoś, co już i tak się rozpada? A może tylko podsycam problemy, które istniały w ich małżeństwie już wcześniej? Co powinnam zrobić? Zrezygnować z tej relacji i spróbować żyć tak, jakby Piotra nigdy nie było? A może w jakiś sposób kontynuować tę historię, bez oczekiwań, ale też bez poczucia, że niszczę czyjeś życie?

Czuję, że stoję w miejscu, z każdej strony otoczona poczuciem winy i niepewnością. Czy naprawdę jestem taką złą osobą, jak wydaje mi się, że jestem?

Pozdrawiam,

Aneta

Odpowiedź Redakcji

Droga Aneto,

Dziękuję, że podzieliłaś się z nami swoją historią. Wiem, jak trudno jest otworzyć się na temat, który wywołuje tak wiele emocji i wewnętrznych konfliktów. To, co opisałaś, dotyka bardzo delikatnej sfery życia – naszych emocji, potrzeb, ale również odpowiedzialności wobec innych. Chciałabym podejść do Twojej sytuacji z empatią i pomóc Ci zrozumieć, co może kryć się za Twoimi wyborami oraz jak najlepiej postąpić, by znaleźć spokój i wewnętrzną równowagę.

Zrozumienie emocji – czego naprawdę pragniesz?

Twój list sugeruje, że w tej chwili potrzebujesz bliskości, zrozumienia i czułości, a te uczucia znalazłaś u Piotra. Nie jest to rzadkie – w momentach, gdy brakuje nam emocjonalnego wsparcia, często poszukujemy tego u osób, które wydają się nam bliskie i atrakcyjne. To, że jesteś w relacji z Piotrem, wskazuje na Twoje ludzkie pragnienia – na potrzebę bycia zauważoną, docenioną i emocjonalnie zaspokojoną.

Nie oznacza to, że Twoje uczucia są niewłaściwe – są całkowicie zrozumiałe. Jednak ważne jest, abyś zastanowiła się, co naprawdę zyskujesz, a co tracisz, będąc w tej relacji. Czy ta sytuacja daje Ci prawdziwe szczęście, czy tylko chwilową ulgę?

Romans a odpowiedzialność – czym jest dla Ciebie związek?

Romans z żonatym mężczyzną to sytuacja, która zawsze niesie ze sobą dylematy moralne i poczucie winy. Masz świadomość, że Piotr jest związany z inną kobietą i, co więcej, znasz ją osobiście. To naturalne, że takie okoliczności wywołują wewnętrzne rozdarcie – z jednej strony jest namiętność i emocje, z drugiej poczucie, że możesz przyczyniać się do pogłębienia kryzysu w jego małżeństwie.

Nie jesteś odpowiedzialna za to, co dzieje się w jego związku, ale musisz zadać sobie pytanie: czy to, co teraz robisz, jest zgodne z Twoimi wartościami? Czy ten układ daje Ci prawdziwe spełnienie, czy jedynie pogłębia Twoje wewnętrzne konflikty?

Emocje kontra racjonalność – czy powinnaś zakończyć tę relację?

Rozumiem, że uczucia do Piotra mogą być bardzo silne i trudno jest je ignorować. Jednak zastanów się, czy ta relacja może przynieść Ci coś więcej niż chwilowe zaspokojenie emocjonalnych potrzeb. Być może warto zastanowić się, jakie będą długoterminowe konsekwencje tej sytuacji – zarówno dla Ciebie, jak i dla innych osób, które są w nią zaangażowane.

Ważne jest, abyś nie oceniała siebie wyłącznie przez pryzmat tej sytuacji. Nie jesteś złą osobą – jesteś osobą, która w trudnym momencie życia znalazła emocjonalne ukojenie u kogoś, kto, tak jak Ty, poszukiwał bliskości. Ale to, co robimy w chwilach słabości, nie definiuje nas na zawsze. Kluczowe jest, abyś teraz zadała sobie pytanie: co chcesz z tym zrobić?

Jak poradzić sobie z wyrzutami sumienia?

Wyrzuty sumienia, o których piszesz, są sygnałem, że istnieje rozbieżność między Twoimi działaniami a Twoimi wartościami. To ważne, abyś wsłuchała się w te wewnętrzne głosy – one pokazują, że masz w sobie moralny kompas, który działa. Może być pomocne, abyś porozmawiała z kimś, komu ufasz, kto nie oceni Cię, a pomoże spojrzeć na sytuację z dystansu. Warto również zastanowić się nad terapią, która mogłaby pomóc Ci zrozumieć, dlaczego właśnie teraz zdecydowałaś się na taką relację i co możesz zrobić, by wyjść z niej silniejsza i bardziej pewna siebie.

Co dalej? Znajdź swoje wewnętrzne odpowiedzi

Aneto, decyzja o tym, co zrobić dalej, należy do Ciebie. Jeśli zdecydujesz się zakończyć tę relację, zrób to z szacunkiem do siebie i do Piotra. Wyznacz granice, które pozwolą Ci poczuć się lepiej z samą sobą. Jeśli zaś postanowisz kontynuować tę relację, spróbuj zastanowić się, jakie będą tego konsekwencje i czy jesteś gotowa je zaakceptować.

Może warto też zastanowić się, jak mogłabyś odbudować własne życie emocjonalne, by znaleźć to, czego potrzebujesz, bez konieczności angażowania się w związek, który niesie ze sobą tyle trudnych emocji. Czasem odwrócenie uwagi od danej relacji pozwala dostrzec nowe możliwości i odkryć, czego naprawdę pragniemy.

Wnioski

Aneto, nie jesteś złą osobą, ale jesteś osobą w trudnej sytuacji, która potrzebuje wsparcia i jasności. Warto zastanowić się nad tym, co jest dla Ciebie naprawdę ważne i jak możesz odzyskać poczucie wewnętrznego spokoju. Podejmowanie decyzji w sytuacji, gdy emocje są silne, jest niezwykle trudne, dlatego daj sobie czas i przestrzeń na refleksję. Pamiętaj, że masz prawo do popełniania błędów i szukania swojej drogi, ale również do zmiany swojego życia, gdy tylko poczujesz, że jest to potrzebne.

Trzymam za Ciebie kciuki i wierzę, że znajdziesz najlepszą drogę dla siebie.

Z poważaniem,

Redakcja

Drogie Czytelniczki i Czytelnicy, jeśli borykacie się z podobnymi dylematami lub innymi problemami, które chcielibyście podzielić się z nami, zachęcamy do napisania na adres [email protected]. Gwarantujemy pełną anonimowość i dyskrecję. Pamiętajcie, że dzielenie się swoimi uczuciami i doświadczeniami może być pierwszym krokiem do znalezienia odpowiedzi i wsparcia. Jesteśmy tu dla Was, by słuchać, doradzać i inspirować.