Zbliża się Dzień Wagarowicza. Uczniowie w tym dniu chętnie wybierają się do parków, na place zabaw. Święto to budzi jednak wiele kontrowersji i pojawiają się wątpliwości dotyczące tego, czy w Dzień Wagarowicza można nie iść do szkoły?
Dzień Wagarowicza 2023 – kiedy wypada?
Dzień Wagarowicza wypada 21 marca. Jest to pierwszy dzień kalendarzowej wiosny. W tym roku to nieoficjalne święto wypada we wtorek.
W tym dniu żegnamy zimę, a witamy kolorową wiosnę. Jest to dzień pełen radości dla młodych ludzi, którzy świętują ten czas z przyjaciółmi poza murami szkoły, przeważnie na łonie natury.
Dzień Wagarowicza – Czy można nie iść do szkoły?
Dzień Wagarowicza nie jest dniem wolnym. Jest to nieformalne święto. Pamiętajmy, że każdy dzień nieobecności należy usprawiedliwić.
W Dzień Wagarowicza funkcjonariusze policji patrolują okolice szkoły i kontrolują sytuację, gdyż w dniu tym dochodzi do wielu przestępstw.
Aby uczniowie nie uciekali ze szkoły, nauczyciele organizują zamiast lekcji zabawy i przedstawienia. Dzieci się nie nudzą, a nauczyciele w ten sposób mogą sprawować nad nimi opiekę, w ten sposób obie strony są szczęśliwe.
Wiele szkół zamiast zwykłych zajęć dydaktycznych organizuje uczniom również bale przebierańców, w których przewodnim motywem jest kolorowa wiosna i wszystko, co się z nią kojarzy. Chłopcy przebierają się za leśniczych lub super bohaterów, dziewczynki zaś przeważnie przebierają się za panią Wiosnę, włosy przyozdabiają kwiatami lub wiankami i zakładają zwiewne różnokolorowe sukienki.
Skąd się wzięło słowo „wagary”?
Słowo wagary pochodzi od łacińskiego vagari, czyli "włóczyć się". Określenie dopiero na przełomie XIX i XX wieku rozpowszechniło się w Polsce. Co ciekawe, na początku używano formy "wagusy". Użył jej między innymi Stefan Żeromski w Przedwiośniu.
Jakie zwyczaje się wiążą z dniem wagarowicza?
Pierwszy dzień wiosny to przede wszystkim idealny czas na długi spacer, podczas którego można poszukać pierwszych oznak wiosennych dni.
Starosłowiańskim zwyczajem, którym żegnamy zimę, jest topienie lub palenie Marzanny. Jest to zwyczaj, który przybiera różne formy, w zależności od regionu. Zwykle Marzanna jest kukłą/lalką, wykonaną często ze słomy, ubraną np. w łachmany lub strój lokalny. Zwyczaj ten od wieków znany jest w Polsce. Marzanna to słowiańska bogini, która symbolizuje odchodzącą zimę. Warto również zauważyć, że w niektórych miejscowościach istnieje męski odpowiednik Marzanny, czyli Marzanioka. W czasach pogańskich topienie lub palenie lalki odbywało się w okresie Jarego Święta, miało to na celu przywołanie wiosny. Utopienie Marzanny, również miało przynieść dobre plony w danym roku. Pierwszy dzień wiosny -zwyczaje szkolne
