Nauka samodzielności dziecka powinna zacząć się jak najwcześniej. Oczywiście powinno być to dostosowane do wieku i możliwości dziecka. Wielu rodziców chce wychowywać dzieci tak, jak sami byli wychowywani. Warto jednak wiedzieć, że obecne przepisy prawa nieco różnią się od tego, jak wychowanie dzieci wyglądało kiedyś. Mowa na przykład o tym, kiedy dziecko może samo iść do i ze szkoły. Chcąc nauczyć dziecka samodzielności możemy nabawić się grzywny. Jak więc to wygląda pod kątem prawnym?
Kiedy dziecko może samodzielnie iść do lub ze szkoły?
O tym, od jakiego wieku dziecko może samodzielnie wychodzić z domu jasno mówią przepisy polskiego prawa. Rodzic może nabawić się grzywny pieniężnej, jeśli jego dziecko same chodzi po ulicach, idzie do szkoły lub do sklepu.
Co ciekawe, wiek dziecka uprawnionego do samodzielnego poruszania się poza domem określa zarówno Kodeks Wykroczeń, jak i Prawo o ruchu drogowym.
Art. 43 Prawa o ruchu drogowym mówi: "Dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z drogi tylko pod opieką osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10 lat. Nie dotyczy to strefy zamieszkania"
Tak samo twierdzi Kodeks Wykroczeń. Dzieci, które nie ukończyły jeszcze siódmego roku życia powinny być odwożone i odbierane ze szkoły. Nie powinny samodzielnie poruszać się po ulicy.
Kara grzywny dla opiekuna
Jeśli dziecko nie ukończyło siódmego roku życia, poza domem powinien zawsze towarzyszyć mu opiekun, który skończył przynajmniej 10 lat. w innym przypadku prawnym opiekunom grozi kara grzywny.
"Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany".
Szkoła może sama ustalić minimalny wiek
Warto wiedzieć, że szkoła w swoim statusie sama może określić minimalny wiek dziecka, które może samo przychodzić i wracać ze szkoły. Wiek ten może się różnić od tego zapisanego w Kodeksie Wykroczeń. Co więcej, szkoła może zażądać przedstawienia od opiekunów prawnych dziecka pisemnej zgody na odbieranie dziecka przez inne osoby pełnoletnie - babcię, dziadka, ciocię, itd.
