Trybunał Konstytucyjny opublikował swój wyrok dotyczący zakazu usuwania ciąży, gdy płód jest ciężko lub nieodwracalnie uszkodzony. Zabieg usunięcia ciąży w tym konkretnym przypadku staje się więc nielegalny.
Trybunał Konstytucyjny zdecydował się ogłosić swój wyrok dotyczący przerywania ciąży w październiku 2020 roku. Od tamtej pory na ulicach polskich miast trwają protesty. Wcześniej jednak wyrok nie miał mocy prawnej. Obecnie, ze względu na jego oficjalną publikację orzeczenie TK stało się faktem.
Uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego
Trybunał Konstytucyjny przed oficjalnym opublikowaniem wyroku uznającego przerwanie ciąży w przypadku ciężkiego uszkodzenia płodu za niezgodne z konstytucją, opublikował swoje uzasadnienie.
"W ocenie Trybunału dziecko jeszcze nieurodzone, jako istota ludzka - człowiek, któremu przysługuje przyrodzona i niezbywalna godność, jest podmiotem mającym prawo do życia, zaś system prawny - zgodnie z art. 38 Konstytucji - musi gwarantować należytą ochronę temu centralnemu dobru, bez którego owa podmiotowość zostałaby przekreślona" – brzmi uzasadnienie.
“Trybunał Konstytucyjny stwierdził zatem, że legalizacja zabiegu przerwania ciąży, w przypadku gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu, nie znajduje konstytucyjnego uzasadnienia.” - czytamy w uzasadnieniu.
W uzasadnieniu czytamy również, że nie powinno się pozbawiać życia jednostki tylko ze względu na “jakieś cechy”.
"Niedopuszczalne jest twierdzenie, że z uwagi na jakieś cechy jedna jednostka jest mniej warta od innej jako człowiek. Twierdzenie to odnosi się nie tylko do fazy postnatalnej, ale dotyczy także fazy prenatalnej życia człowieka. Bez względu na fakt narodzin cecha danej istoty, którą jest bycie człowiekiem, nie ulega zmianom" – zaznaczył TK.
"podstawą tego stwierdzenia jest spostrzeżenie, że rozwój człowieka i jego osobowości jest procesem stopniowalnym, który rozciąga się na okres przed, jak i po urodzeniu". "To znaczy, że nie można arbitralnie ograniczyć godności, która jest przyrodzona i niezbywalna, a w konsekwencji – prawnej ochrony życia, ani do w pełni ukształtowanej osoby, ani też od określonego momentu rozwoju dziecka w fazie prenatalnej" – uzasadnił Trybunał.
