"Jestem gorszą babcią, bo daję tańsze prezenty". Reakcja mojej wnuczki mną wstrząsneła!
Prezenty komunijne to od lat nieodłączna część tej uroczystości. Nic w tym dziwnego. Dziewięcioletnie dzieci kochają dostawać prezenty, a jednocześnie są jeszcze zbyt młode, aby zrozumieć prawdziwy sens Pierwszej Komunii. Czasem jednak reakcja dziecka na prezent może być bolesna. Wtedy warto wykorzystać tę sytuację do tego, aby porozmawiać z dzieckiem i czegoś go nauczyć.
Przykładem może być historia pani Bogumiły
Pani Bogumiła jest babcią dziewięcioletniej Zuzi, która w tym roku przystąpiła do Pierwszej Komunii. Dziewczynka była bardzo związana z babcią, każde wakacje spędza u niej na wsi i kocha, gdy babcia również ją odwiedza.
Zuzia zawsze napawała babcię dumą, bo pomimo czasów, w jakich żyjemy, dziewczynka interesowała się głównie zwierzętami, przyrodą i lubiła spędzać czas z rodziną.
Od jakiegoś czas jednak pani Bogusia zauważyła, że dziewczynka zaczęła dorastać i jej zainteresowanie w pewnej mierze przeniosły się do internetu. To tam dziewczynka komunikuje się ze swoimi rówieśnikami, ogląda teledyski i filmiki na YouTube.
To normalna kolej rzeczy, dlatego też pani Bogusia nie zaprzątała sobie głowy tym, że Zusia zaczyna dorastać, zmieniać się i mieć inne priorytety.
Jednak po Pierwszej Komunii Zuzi, do której głównie babcia ją przygotowała i bardzo przeżywała ten dzień, coś w pani Bogusi pękło. Wszystko przez reakcję Zuzi na prezent, jaki otrzymała od babci.
“Jestem gorszą babcią, bo daję tańsze prezenty”
Pani Bogusia była przekonana, że prezent, jaki przygotowała dla Zuzi bardzo ją ucieszy. Ze względu na zainteresowania dziewczynki, pani Bogusia kupiła jej nową, pięknie wydaną i ilustrowaną książkę przyrodniczą. Oprócz tego kupiła także złoty medalik.
Jednak dziewczynka nie doceniła tego prezentu. Wręcz przeciwnie. Gdy zobaczyła, co dostała od babci, zarzuciła jej, że ten prezent jest tani. Powiedziała, że “chyba woli drugą babcię”, bo dała jej smartwatcha.
Zuzia zaczęła porównywać prezent od babci do prezentów, jakie otrzymała od innych członków rodziny oraz do tych, jakie otrzymali jej rówieśnicy.
Nic w tym dziwnego więc, że pani Bogusi było bardzo przykro. Całe życie Zuzia była przecież jej oczkiem w głowie i pani Bogusia miała nadzieję, że tak będzie zawsze. To jest jednak niemożliwe, ponieważ każde dziecko się zmienia pod wpływem otaczającej je rzeczywistości.
Pani Bogusia przełknęła jednak zranione uczucia i postanowiła, że porozmawia z wnuczką. Wyjaśniła jej, że to nie cena prezentu jest najważniejsza i że dziewczynka powinna doceniać starania innych pomimo tego, że mogą mieć niską wartość materialną.
Jak więc rozmawiać z dziećmi o prezentach?
Komunia Święta to bardzo ważne wydarzenie w życiu każdego młodego katolika. Jest to radosny czas, pełen świętowania i obdarowywania dziecka prezentami. Czasem jednak zdarza się, że otrzymane prezenty mogą nie spełniać oczekiwań, co może prowadzić do niezręcznych sytuacji.
Jeżeli Twoja wnuczka zarzuciła Ci, że dostała za tani prezent na Komunię, istnieje kilka sposobów, aby odpowiedzieć na ten zarzut. Przede wszystkim, ważne jest, aby zachować spokój i nie reagować emocjonalnie. Oto kilka propozycji:
- Rozmowa o wartościach - Wyjaśnij wnuczce, że wartość prezentu nie zależy od jego ceny, ale od miłości i myśli, które zostały w niego włożone. Powiedz jej, że ważniejsze jest to, co symbolizuje prezent, a nie jego cena.
- Porozmawiaj o gratyfikacji - To dobry moment, aby nauczyć wnuczkę, że powinna być wdzięczna za wszystko, co dostaje, niezależnie od wartości materialnej.
- Wyjaśnij, że każdy ma inne możliwości - Wszyscy ludzie są różni i mają różne możliwości finansowe. Niektórzy mogą pozwolić sobie na drogie prezenty, inni nie. Ważne jest, aby wnuczka zrozumiała to i szanowała różnice.
- Daj jej możliwość wyboru - Jeśli sytuacja finansowa na to pozwala, możesz zaproponować wnuczce, aby sama wybrała sobie prezent, który będzie dla niej najcenniejszy.
Pamiętaj, że komunikacja jest kluczem do rozwiązania tego typu problemów. Otwarta i szczerą rozmową na ten temat możesz pomóc wnuczce zrozumieć, co jest naprawdę ważne.