Często masz skurcze mięśni? To może być objaw groźnej choroby!
Odczuwasz częste skurcze mięśni, drżenie, drętwienie i mrowienie kończyn? Nie ignoruj tych objawów! Mogą świadczyć o groźnej chorobie. Dowiedz się, czym jest tężyczka, jakie są jej przyczyny, objawy i jak ją leczyć!
Czym jest tężyczka?
Tężyczka to choroba, która odznacza się wzmożoną pobudliwością nerwowo-mięśniową. Jej główne objawy to silnie, niekontrolowane skurcze i drżenia mięśni, drętwienie i mrowienie kończyn. Oprócz tego chorzy doświadczają osłabienia, niepokoju, drażliwości, bólów i zawrotów głowy, problemów z koncentracją i pamięcią oraz bezsenności. Tężyczka występuje w dwóch formach: jawnej i utajonej.
Przyczyny tężyczki
Przyczyną wystąpienia tężyczki jest niski poziom wapnia we krwi. Może mu towarzyszyć także niski poziom magnezu, potasu i witaminy D. Tężyczka może występować w wyniku przypadkowego usunięcia gruczołu przytarczycowego, podczas operacji chirurgicznej. Choroba ta często występuje u młodych, aktywnych fizycznie osób, głównie u sportowców. Częściej pojawia się u kobiet, niż u mężczyzn.
Rodzaje tężyczki
Tężyczka jawna
Tężyczka jawna związana jest z zakłóceniami hormonalnymi i cechuje się zwiększoną pobudliwością nerwowo-mięśniową. Zaczyna się od pojawienia się uczucia mrowienia w opuszkach palców i okolicach ust. Następnie dochodzi do niekontrolowanych napadów skurczy mięśni w całym ciele. Głównie w okolicach mięśni twarzy (skurcz powiek, tzw. "usta karpia", objaw Chvostka), kończyn, dłoni (tzw. ręka położnika). Napadom towarzyszy uczucie silnego lęku i niepokoju oraz osłabienie.
Tężyczka utajona
Tężyczka utajona w przeciwieństwie do formy jawnej, przebiega sposób ukryty, a jej objawy są niespecyficzne. Nie pojawiają się niekontrolowane skurcze mięśni, ale mogą zostać one wywołane przez różne bodźce i sytuacje stresowe lub lękowe. W formie utajonej mogą występować drżenia i mrowienie mięśni, osłabienie, uczucie zmęczenia, bezsenność, kołatanie serca.
Leczenie tężyczki
W celu rozpoznania choroby trzeba wykonać badania krwi, które określą poziom niedoborów wapnia, magnezu i potasu. Lekarz skieruje także na dodatkowe badania: EMG, czyli badanie elektromiograficzne i echokardiografię. Leczenie zwykle odbywa się w szpitalu, podawane są chlorki wapnia i glutaminian wapnia. Konieczne jest utrzymanie odpowiedniej diety, bogatej w wapń. Powinny znaleźć się w niej produkty mleczne, jaja, ryby, orzechy, nasiona, warzywa zielone.