Ślub i wesele to jedna z najważniejszych uroczystości w życiu, na które para młoda z niecierpliwością czeka. Z tego powodu dość łatwo osobom trzecim zniszczyć ten dzień. Tak było w przypadku Klaudii, której teściowa poszła o krok za daleko.
Marzenia o kameralnym i klimatycznym weselu poszły w odstawkę
Klaudia i Dawid nie mogli doczekać się swojego ślubu. Zaplanowali wszystko w taki sposób, aby impreza była kameralna, ale bardzo klimatyczna. Każdy miał się na niej czuć komfortowo, jak w gronie najbliższych osób.
Klaudia i Dawid mieli nadzieję, że dzięki temu uda im się uniknąć niepotrzebnego stresu związanego z licznymi przygotowaniami i nadęcia, typowego dla wystawnych wesel w Polsce.
Jedyne, na czym im zależało, to zorganizowanie przyjęcia z niezapomnianą, ale luźną atmosferą. Nie chcieli też wydawać zbyt dużo pieniędzy na organizację, bo zbierali na wkład własny do kredytu mieszkaniowego.
Niestety, wstępne założenia młodej pary poszły w niepamięć, gdy do akcji wkroczyła teściowa.
“Teściowa dała pieniądze na wesele! Później wszystko zniszczyła”
Gdy mama Dawida dowiedziała się o weselnych planach Klaudii i syna, wpadła w szał. Stwierdziła, że jej syn musi mieć wesele jak z bajki. Powiedziała, że bardzo ich kocha i nie wyobraża sobie, żeby jej dzieci miały “byle jakie” wesele.
Klaudia i Dawid widzieli, jak bardzo mamie zależy na tym, aby wyprawić wesele z przytupem. Niechętnie, ale zgodzili się więc na jej propozycję. Teściowa zaoferowała im bowiem sporą część pieniędzy na organizację wesela.
Później zaczęły się problemy.
Z racji tego, że teściowa pokrywała większość kosztów związanych z weselem, sama wybrała salę, menu, a nawet kłóciła się z Klaudią o to, w jakiej sukience ma iść do ślubu. W tym temacie Klaudii udało się jednak postawić na swoim.
W trakcie wesela, pomimo wszelkich starań Klaudii, atmosfera była równie nerwowa.
Teściowa wybrała salę, menu, a nawet zespół. Klaudia i Dawid dla świętego spokoju zgodzili się na to. Jednak w trakcie wesela, mimo tego, że wybór wszystkiego należał do teściowej, ta na wszystko narzekała.
Nie podobał jej się wystrój sali, nie smakowało jej jedzenie i nieustannie miała o to pretensje do Klaudii.
Wprawdzie w stosunku dla gości i swojego syna była uprzejma, to Klaudię ciągle wołała na bok i narzekała na każdy aspekt imprezy.
Wisienką na torcie jej zachowania był moment, gdy zawołała Klaudię ponownie i powiedziała jej, że ma podejść do DJ’a i zażądać, by ciszej grał muzykę, bo nie da się rozmawiać z gośćmi.
Klaudia robiła wszystko, aby nie zepsuć sobie humoru w ten ważny dla niej dzień. Niestety, po kilku godzinach konfrontowania się z teściową puściły jej nerwy. Chwile po oczepinach nie miała już siły ani ochoty na dalszą zabawę i poszła do swojego pokoju hotelowego.
Dawid, nie wiedząc jak teściowa zachowuje się za jego plecami, bawił się dalej w najlepsze.
Naucz się stawiać granice w relacji z innymi ludźmi
Stawianie granic jest kluczowym aspektem zdrowych relacji z innymi. Oto kilka kroków, które mogą pomóc w nauce stawiania granic:
1. Samoświadomość
Pierwszym krokiem w stawianiu granic jest zrozumienie swoich własnych potrzeb, uczuć i komfortu. Musisz wiedzieć, czego chcesz, czego nie chcesz, co Cię denerwuje, a co Cię uspokaja, aby móc skutecznie komunikować swoje granice innym.
2. Wyraźność
Kiedy zrozumiesz swoje własne granice, musisz nauczyć się je wyrażać jasno i bezpośrednio. Możesz powiedzieć: "Czuję się niewygodnie, gdy..." lub "Nie czuję się komfortowo, gdy...". Unikaj przypisywania intencji innym; skup się na tym, jak ich działania wpływają na Ciebie.
3. Asertywność
Bądź pewny siebie, kiedy wyznaczasz granice. To nie zawsze jest łatwe, zwłaszcza jeśli inni sprzeciwiają się twoim granicom lub próbują je naruszyć. Asertywność wymaga praktyki, ale jest kluczowa dla skutecznego stawiania granic.
4. Konsekwencje
Jeśli ktoś nie szanuje Twoich granic, musisz być gotowy podjąć odpowiednie kroki. To mogą być rozmowy, zmiana relacji lub nawet zakończenie relacji, jeśli granice są ciągle ignorowane.
5. Praktyka
Stawianie granic to umiejętność, której można się nauczyć przez praktykę. Zacznij od małych kroków, takich jak powiedzenie "nie" do małych próśb, a następnie praktykuj w coraz trudniejszych sytuacjach.
6. Wsparcie
Szukaj wsparcia u osób, które szanują Twoje granice i mogą Ci pomóc w ich wyznaczaniu. To mogą być przyjaciele, terapeuci czy grupy wsparcia.
7. Cierpliwość
Nauczanie się stawiać granic to proces. Bądź cierpliwy wobec siebie i daj sobie przestrzeń na błędy i naukę.
Pamiętaj, że stawianie granic to forma samotroski. To nie jest egoizm; to sposób na ochronę swojego zdrowia emocjonalnego i fizycznego.
